Waarom gebeurt er 'niets' tijdens therapiesessies?
Jij praat, ik luister. Ik luister op een non evaluatieve manier. Wat? Dat is luisteren op een manier zonder een oordeel te hebben. Ik heb het hele plaatje nodig om te weten welke informatie wel en niet relevant is voor verandering en groei. Een weloverwogen oordeel die de basis vormt voor een behandelplan stel ik net zo lang uit, tot dat álles wat er toe doet op tafel ligt. En dat kan even duren.
Vaak duurt dat 2 of 3 sessies. Jij hebt tijd nodig om aan mij te wennen. Wij hebben beide even nodig om elkaar te leren kennen. En ik heb deze sessies nodig om het e.e.a. duidelijk te krijgen en een compleet klachtenbeeld te kunnen zien.
Net als bij andere relaties, zul je je in het begin nog niet helemaal openstellen. En ondanks dat jouw hoofd weet dat therapie gebeurt in een sfeer van geheimhouding, wederzijds respect, vertrouwen en integriteit, wil jouw hart dat ook nog even vóélen, zien of horen. Die veiligheid heb je nodig.
Je praat er niet minder om, maar het zit 'm in de informatie die je mij geeft.
Soms stel ik vragen ter verduidelijking. Vragen die mij detailinformatie geven, die jij er onbewust hebt uitgefilterd. Een andere keer reageer ik wat algemener, om je te laten overschakelen van het denken op detailniveau naar denken in een grotere context.
Natuurlijk gebeurt er iets tijdens die eerste sessies. Deze eerste sessies zijn noodzakelijk om verder te komen in het traject ter verandering, groei en ontwikkeling. Met bijna elk stukje informatie wat jij mij geeft, kan ik wel iets. Om te bepalen of dit 'iets' relevant is voor verbetering en groei, zullen we het meer tijd en aandacht moeten geven. Welke symptomen kunnen en willen we bestrijden om ruimte te creëren voor het effectieve? Welke overtuigingen zijn irrationeel en staan in de weg van de kern? Waar weet jij het niet? Dáár ligt het antwoord. Het antwoord op jouw hulpvraag. Wat wil je? Wat heb jíj nodig?
Reactie plaatsen
Reacties