Seksueel geweld is zó intens onbegrijpelijk, dat je er liever een aannemelijkere versie op na houdt.

Deze versie, meestal in lijn met de tegenreactie van de pleger(s) of andere omstanders, is vaak bedrieglijk aannemelijker dan een waarheid mèt draagvlak. En terwijl je denkt het onbegrijpelijke, begrijpelijk te maken beland je in het straatje victim blaming.

‘’Waarom is het niet eerder verteld?’’ ‘’Hoe kun je zoiets missen?’’ ‘’Dat zou mij nooit overkomen?’’ ‘’Ik ken die persoon, die zou dat echt nooit doen!’’ ‘’Het verhaal klopt niet!’’ voornoemde zijn concrete voorbeelden van victim blaming en dit komt, helaas, heel vaak voor. Eén van eerste reacties van omstanders, juist omdàt het verhaal zo onbegrijpelijk is.

'En júist wanneer het bewijs
op een zilveren schaal wordt geserveerd.'

Je hebt vast al gemerkt dat je allerlei confirmatie (bias ) zoekt, om er een verhaal van te kunnen maken waardoor jij beter slaapt 's nachts. En hiermee doe je de waarheid voor jou ontkrachten. Ook en júist wanneer het bewijs op een zilveren schaal wordt geserveerd.

Hiermee impliceert je dat het gedrag van de pleger(s), de schuld van het slachtoffer is.
Circa 75% van de slachtoffers wordt geconfronteerd met soortgelijke beschuldigende opmerkingen, bekrachtigt door tegenreacties van de pleger(s) of omstanders. En deze bekrachtiging willen wij het liefst aannemen, want dat maakt het begrijpelijk voor ons: deze confirmation bias en coping mechanisme maakt het makkelijker voor ons.

Hoor je mij, voor ons.

''De beschuldigende reactie van de omstanders is schadelijker
dan het gedrag van de pleger.''

Omdat veel slachtoffers dergelijke narratieve zelf ook internaliseren, versterken de reacties van omstanders de (vaak irrationele) schaamte- en schuldgevoelens of het grote verantwoordelijkheidsgevoel.
En doordat dit cognitief domein nu dubbel wordt aangesproken, is het de reactie van de omstanders die schadelijker is dan het gedrag van de pleger. Victim blaming wordt hierom ‘recond rape’ of ‘secundaire victimisatie’ genoemd.

Niet alleen heeft het een negatief effect op traumaverwerking, maar ook vergroot het de al zo hoge drempel, om hulp te zoeken. Ook verkleint het de kans dat andere slachtoffers naar voren komen.

Het houdt simpelweg een cultuur in stand die seksueel geweld mogelijk maakt.

'Wij, victim blamer, houden deze cultuur in stand.'

Maar onthoud:
de woorden van de pleger(s) of omstanders, veranderen de waarheid pertinent niet! 

Deze blog is opgedragen aan alle slachtoffers van seksueel geweld en seksueel (kinder) misbruik:
opdat jullie vooralsnog naar voren komen.